این پیش پرده برای فیلم مستند شواهد ضرر یک بیمار مبتلا به ام اس را نشان می دهد که در مورد ارتباط آن با پر کردن جیوه آمالگام دندانی صحبت می کند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) برای اولین بار در قرن نوزدهم و در بازه زمانی که پر کننده های آمالگام به طور معمول استفاده می شود ، مشخص شد. شواهد حکایتی منتشر نشده نشان داده است که تعداد قابل توجهی از قربانیان ام اس ، اما قطعاً همه ، که پر کننده های جیوه / نقره خود را برطرف کرده اند ، حل می شوند (بهبود خود به خودی) یا به تدریج بهبود می یابند. این شواهد حکایتی توسط مطالعات منتشر شده طی 50 سال گذشته پشتیبانی شده است.

بعنوان مثال ، در کار منتشر شده در سال 1966 ، Baasch نتیجه گرفت که مولتیپل اسکلروزیس نوعی بزرگسالان از آکروودینیا (بیماری صورتی) است و یک واکنش عصبی-آلرژیک ایجاد می کند ، که در بیشتر موارد ، ناشی از جیوه ناشی از پر کردن آمالگام است.¹  Baasch چندین مورد خاص را گزارش کرد و مطالعات مداوم را ذکر کرد که توقف پیشرفت و بهبود وضوح MS پس از برداشتن پر کننده های آمالگام را نشان داد.

در یک مطالعه دقیق که در سال 1978 منتشر شد ، Craelius همبستگی زیادی را نشان داد (P کمتر از 0.001) بین میزان مرگ و میر MS و پوسیدگی دندان.²  داده ها عدم احتمال اینکه این همبستگی به دلیل شانس باشد را نشان می دهد. عوامل متعددی در رژیم غذایی به عنوان عوامل مutingثر رد شدند.

فرضیه ارائه شده توسط TH Ingalls ، MD ، در سال 1983 پیشنهاد کرد که تراوش آهسته و یکپارچه جیوه از کانال های ریشه یا پر شدن آمالگام ممکن است در سنین میانسالی منجر به MS شود.³  وی همچنین داده های اپیدمیولوژیک گسترده ای را نشان داد که ارتباط خطی بین میزان مرگ و میر ناشی از ام اس و تعداد دندان های پوسیده ، از دست رفته و پر شده را نشان داد. در تحقیقی که در سال 1986 منتشر شد ، اینگالس پیشنهاد کرد محققانی که علل ام اس را بررسی می کنند باید تاریخچه دندانپزشکی بیماران را به دقت بررسی کنند.⁴

مطالعات دیگر برای ایجاد ارتباط بالقوه بین MS و جیوه ادامه یافت. به عنوان مثال ، تحقیقات اهلروت-وسترلوند از سال 1987 نشان داد كه بیماران MS در مقایسه با افراد سالم از نظر عصب شناسی ، هشت برابر سطح طبیعی جیوه در مایع نخاعی مغزی دارند.⁵

علاوه بر این ، محققان Siblerud و Kienholz از موسسه تحقیقات Rocky Mountain ، Inc ، این فرضیه را بررسی کردند که جیوه حاصل از پر کردن آمالگام دندان با MS در کار منتشر شده در سال 1994 مرتبط است.⁶  این مطالعه یافته های خون را در بین افراد مبتلا به ام اس که آمالگام های آنها برداشته شده و افراد ام اس با آمالگام ها مقایسه کرده است:

افراد MS با آمالگام به طور قابل توجهی پایین تر از سلول های قرمز خون ، هموگلوبین و هماتوکریت در مقایسه با افراد MS با حذف آمالگام بودند. سطح تیروکسین نیز در گروه آمالگام MS به طور قابل توجهی پایین بود و آنها به طور قابل توجهی پایین تر سلولهای لنفوسیت T کل و سلولهای سرکوبگر T-8 (CD8) بودند. در گروه آمالگام MS نیتروژن اوره خون به طور قابل توجهی بالاتر و IgG سرم پایین تر بود. جیوه مو در افراد MS در مقایسه با گروه کنترل غیر MS به طور قابل توجهی بالاتر بود. یک پرسشنامه بهداشتی نشان داد که افراد ام اس مبتلا به آمالگام در طی 33.7 ماه گذشته در مقایسه با داوطلبان MS با حذف آمالگام ، به طور قابل توجهی (12/XNUMX درصد) تشدید داشته اند. ⁷

نقش میلین ، ماده ای که به مغز کمک می کند پیام به بدن ارسال کند ، یکی از م componentلفه های اساسی تحقیقات MS است و بنیاد MELISA با شناخت ارتباط بین آلرژی به فلز و فرسایش ، دستیابی به موفقیت در درک MS را ایجاد کرده است. از میلین  در تحقیق منتشر شده در سال 1999، Stejskal و Stejskal خاطرنشان كردند كه واکنشهای بیش از حد حساس در اثر ورود ذرات فلز به بدن فرد حساس به فلز مورد نظر ایجاد می شود.⁸  سپس این ذرات به میلین متصل می شوند و ساختار پروتئین آن را کمی تغییر می دهند. در افراد با حساسیت بالا ، ساختار جدید (میلین بعلاوه ذرات فلزی) به دروغ به عنوان یک مهاجم خارجی شناخته می شود و مورد حمله قرار می گیرد (یک واکنش خود ایمنی). به نظر می رسد مقصر "پلاک های میلین" در مغز باشد که در بیماران مبتلا به ام اس شایع است. چنین پلاکی می تواند نتیجه آلرژی به فلز باشد. بنیاد MELISA بزودی شروع به مستند سازی كرد كه بیماران با مشکلات خود ایمنی با از بین بردن منبع فلز - غالباً پركننده های دندان - بهبودی نسبی و در بعضی موارد بهبودی می یابند.⁹

یک مطالعه کوهورت گذشته نگر توسط بیتس و همکاران. منتشر شده در سال 2004 شامل بررسی سوابق درمان 20,000،XNUMX نفر در نیروهای دفاعی نیوزیلند (NZDF) است.¹⁰  محققان با هدف کشف ارتباطات بالقوه بین آمالگام دندان و اثرات سلامتی ، و یافته های آنها را وادار کرد که یک ارتباط "نسبتاً قوی" بین MS و قرار گرفتن در معرض آمالگام دندانی را پیشنهاد دهند. علاوه بر این ، سه مطالعه کنترل موردی MS که قبلاً منتشر شده بود و نتیجه گرفت که ارتباط قابل توجهی با پر کردن جیوه آمالگام دندانی وجود ندارد^{11 12 13} توسط بیتس و همکاران شناسایی شدند. به عنوان محدودیت های مختلف حتی به طور دقیق تر ، بیتس و همکارانش خاطرنشان کردند که فقط یکی از این سه مطالعه از موارد حادثه ای و سوابق دندانپزشکی استفاده کرده است و همین مطالعه در واقع تخمین خطر بیشتری را برای تعداد بیشتری از پر کردن جیوه آمالگام تولید کرده است.¹⁴

بررسی سیستماتیک ادبیات مربوط به آمالگام دندان و مولتیپل اسکلروزیس توسط محققان کانادایی انجام شد و در سال 2007 منتشر شد.¹⁵  در حالی که امین زاده و همکاران گزارش شده است که خطر نسبت شانس MS در میان حاملان آمالگام سازگار است ، آنها پیشنهاد کردند که این افزایش جزئی و از نظر آماری قابل توجه است. با این حال ، آنها محدودیت های کار خود را ذکر کردند و همچنین توصیه کردند که هنگام بررسی بیشتر هرگونه ارتباط بین آمالگام دندانی و MS ، مطالعات بعدی باید فاکتورهای دیگری مانند اندازه آمالگام ، سطح و مدت قرار گرفتن در معرض را در نظر بگیرند.

هفتاد و چهار بیمار مبتلا به ام اس و هفتاد و چهار داوطلب سالم افراد یک مطالعه ایرانی توسط عطار و همکاران بودند. در سال 2011 منتشر شده است.¹⁶  محققان دریافتند که سطح جیوه سرمی در بیماران MS به طور قابل توجهی بالاتر از گروه شاهد است. آنها اظهار داشتند که سطح بالاتر جیوه در سرم می تواند عاملی در حساسیت به بیماری ام اس باشد.

در سال 2014 ، راجر پمفلت از دانشگاه سیدنی در استرالیا یک فرضیه پزشکی منتشر کرد که سموم محیطی ، از جمله جیوه را به اختلالات سیستم عصبی مرکزی مرتبط می کند.¹⁷  وی پس از توصیف قرار گرفتن در معرض مواد سمی و تأثیر آن بر بدن ، وی پیشنهاد داد: "اختلال عملکرد نورآدرنالین طیف وسیعی از سلولهای CNS را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند تعدادی از نوروژنراسیون (آلزایمر ، پارکینسون و بیماری نورون حرکتی) ، از بین بردن میلین (مولتیپل اسکلروزیس) ، و شرایط روانی (افسردگی اساسی و اختلال دو قطبی). "¹⁸

تحقیقات منتشر شده در سال 2016 نشان داد که پمفلت مدارکی را برای تأیید فرضیه خود جمع آوری کرده است. او و یکی از همکارانش نمونه نخاع را از 50 نفر در سنین 1-95 سال بررسی کردند.¹⁹  آنها دریافتند که 33٪ از افراد 61-95 ساله در جراحی های داخلی ستون فقرات دارای فلزات سنگین هستند (در حالی که سنین پایین اینگونه نیست). این تحقیق آنها را به این نتیجه رساند: "آسیب به اینترنرونهای مهارکننده فلزات سمی در زندگی بعدی می تواند منجر به آسیب تحریک سلولی به سلولهای عصبی شود و ممکن است زمینه ساز آسیب یا از دست دادن موتورونرون در شرایطی مانند ALS / MND ، مولتیپل اسکلروزیس ، سارکوپنی و مجرای ساق پا باشد."²⁰

مطالعه دیگری که در سال 2016 منتشر شده است، از محققان دانشگاه کارولینای شمالی ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها و دانشگاه دوک ، به همین ترتیب رابطه بالقوه بین فلزات سنگین و مولتیپل اسکلروزیس را بررسی کردند.²¹  217 فرد مبتلا به MS و 496 شاهد در مطالعه کنترل موردی مبتنی بر جمعیت قرار گرفتند ، که برای ارزیابی رابطه بین قرار گرفتن در معرض سرب ، جیوه و حلال ها و 58 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی در ژن های مرتبط با MS طراحی شده است. ناپیر و همکاران دريافت كه افراد مبتلا به ام اس بيشتر از گروه كنترل گزارشگر قرار گرفتن در معرض سرب و جيوه هستند.

همچنین لازم به ذکر است که تعدادی از تاریخچه های موارد منتشر شده در 25 سال گذشته ، علاوه بر برخی از تحقیقات ذکر شده در بالا ، این احتمال را دارد که بیماران MS پس از برداشتن پر کننده های آمالگام ، سطوح مختلفی از سلامتی را تجربه کنند. تحقیقات انجام شده توسط Redhe و Pleva در سال 1993 دو نمونه از بیش از 100 مورد بیمار را ارزیابی کرده است که اثرات ایمونولوژیک آمالگام دندان را ارزیابی می کنند.²²  آنها پیشنهاد کردند که برداشتن آمالگام در برخی موارد از بیماری ام اس نتایج مفیدی ایجاد می کند. به عنوان مثال دیگر ، مطالعه ای توسط هاگینز و لوی در سال 1998 نشان داد که حذف آمالگام های دندانی ، هنگامی که با سایر درمان های بالینی انجام می شود ، ویژگی های برچسب گذاری عکس پروتئین های مایع مغزی نخاعی را در افراد مبتلا به MS تغییر می دهد.²³

نمونه های دیگر نیز شواهدی از مزایای بالقوه حذف آمالگام برای بیماران MS را نشان می دهد. تحقیق بنیاد MELISA در سال 2004 منتشر شده است اثرات بهداشتی حذف آمالگام در بیماران آلرژیک به جیوه مبتلا به خود ایمنی را ارزیابی کرده و بالاترین میزان بهبود در بیماران مبتلا به ام اس رخ داده است.²⁴  علاوه بر این ، یک سابقه موردی که در سال 2013 از محققان ایتالیایی منتشر شد ، مستند شده است که یک بیمار مبتلا به MS که پر کننده جیوه برداشته شده و سپس تحت درمان با کلات (نوع خاصی از سم زدایی) قرار گرفته است ، بهبود یافته است.²⁵  محققان ، كه یكی از آنها وابسته به وزارت بهداشت در ایتالیا است ، نوشتند كه شواهد ارائه شده به منظور تأیید فرضیه TMP [مسمومیت با فلز سمی] به عنوان محرك محیطی یا یاتروژنیك برای بیماری ام اس ، به ویژه هنگامی كه سم زدایی ناكافی در ریشه ²⁶

اگرچه تحقیقات بیشتری برای تعیین میزان کامل رابطه بین جیوه و MS لازم است ، اما ادبیات علمی منتشر شده در 50 سال گذشته همچنان نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض جیوه از آمالگام های دندانی و همچنین هر گونه قرار گرفتن در معرض مزمن جیوه با درجه پایین دیگر ، باید توجه جدی به نقش بالقوه در علت MS. همچنین باید به یاد داشته باشید که سایر مواجهه های سمی نیز احتمالاً نقشهای مشابهی دارند ، که به شما در توضیح این نکته کمک می کند که چرا برخی از بیماران ام اس فاقد پرکردگی دندانی آمالگام جیوه یا سایر مواجهه های شناخته شده جیوه هستند. به عنوان مثال ، یک مطالعه که در سال 2016 توسط محققان در تایوان منتشر شد ، MS را با قرار گرفتن در معرض سرب در خاک مرتبط کرد.²⁷

همچنین مهم است که به یاد داشته باشید این است که به طور کلی ، جدیدترین تحقیقات نشان می دهد که علت بیماری MS به طور منطقی چند عاملی است. بنابراین ، می توان جیوه را فقط به عنوان یک عامل احتمالی در این بیماری مشاهده کرد و سایر مواجهه های سمی ، تغییرات ژنتیکی ، وجود آلرژی به فلزات و تعدادی از شرایط اضافی نیز نقش های بالقوه ای در بیماری ام اس دارند.

IAOMT دارای تعدادی منبع اضافی مرتبط با این موضوع است:

• پر کننده های جیوه: عوارض و واکنشهای جانبی آمالگام دندان
• علائم مسمومیت عطارد
• بررسی جامع IAOMT در مورد عطارد در آمالگام دندانپزشکی