نگرانی هایی در مورد عدم ایمنی و اثر بخشی فلوراید مطرح شده است.

از زمان تأسیس فلوریداسیون آب در جامعه در ایالات متحده در دهه 1940 ، منابع تماس انسان با فلوراید شیمیایی به شدت افزایش یافته است. علاوه بر آب ، این منابع اکنون شامل مواد غذایی ، هوا ، خاک ، سموم دفع آفات ، کودها ، محصولات دندانپزشکی مورد استفاده در خانه و مطب دندانپزشکی ، داروهای دارویی ، وسایل آشپزی (تفلون نچسب) ، لباس ، فرش و مجموعه دیگری از اقلام مصرفی که به طور منظم استفاده می شود. برای دیدن لیست دقیق منابع قرار گرفتن در معرض فلوراید اینجا را کلیک کنید.

قرار گرفتن در معرض فلوراید مشکوک به تأثیر بر روی هر قسمت از بدن انسان است. شناخته شده است که زیرجمعیتهای حساس ، مانند نوزادان ، کودکان و افراد مبتلا به دیابت یا مشکلات کلیوی ، با مصرف فلوراید بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.

کمبود کارآیی ، کمبود شواهد و عدم رعایت اصول اخلاقی در وضعیت موجود استفاده از فلوراید مشهود است. این شرایط به وضوح نشان می دهد که برای بسیاری از برنامه های کاربردی فلوراید شیمیایی در محصولات معمول استفاده شده ، عدم امنیت نگران کننده وجود دارد.

راهکارهایی بدون فلوراید وجود دارد که در آن می توان از پوسیدگی دندان جلوگیری کرد. با توجه به میزان مواجهه فعلی ، سیاست ها باید از بین بردن منابع قابل پیشگیری از فلوراید ، از جمله فلورایداسیون آب ، مواد دندانپزشکی حاوی فلوراید و سایر محصولات حاوی فلوراید ، به عنوان وسیله ای برای ارتقا. سلامت دندان و سلامت کار کنند.

برخلاف سایر فرایندهای تصفیه آب ، با استفاده از فلوراید ، خود آب تصفیه نمی شود بلکه شخص مصرف کننده آن است. سازمان غذا و دارو می پذیرد که فلوراید برای جلوگیری از بیماری ، یک دارو است نه یک ماده مغذی. بنابراین ، طبق تعریف ، آب حاوی فلوراید نوعی داروی انبوه است. به همین دلیل است كه بیشتر كشورهای اروپای غربی این عمل را رد كرده اند - زیرا ، از نظر آنها ، افزودن دارو به منابع آب همه اصول اساسی پزشکی را نقض می كند كه هر فرد حق "رضایت آگاهانه" را دارد.